Quomodo credere Deum, etiam in arduis Deus fidelis, spera Vita praevidere non est. Sunt varietas per viam. Multi nos deo credere volunt. Cum bona tempora, facilius sentire potest. Sed cum tempora difficilia sentiunt, maius est Deo confidere. Dei indoles immutabilis firmum nobis fundamentum dare potest cum res titubantes et incertae sentiunt. Blandit vitae tempor eu sit. Tuum officium satisfacit. Amici et familiae tuae iucundae sunt. Tua proposita, pecuniae, salutis et mentis, clara videntur. Tum subito omnibus emissa vita curvatur. Scis aliquis male accipit. Perdis officium tuum. Amicus vel familiaris prodit te. Omnia tuta subito lassa atque incerta tibi sunt. Quomodo confidis in his adiunctis Deum esse bonum? Quomodo ei credis, cum quid agatur non intelligis? Quern consultum videre non potes ? Hae quaestiones validae sunt, et Deus te adiuvare vult ad eas navigare. Quid est credere Deo? Credere est credere in fide, veritate, facultate seu robore rei. Ita, cum fit confidere Deo, id est credere fidem, Verbum, facultatem et virtutem. Scriptura dicit Deum mentiri non posse. Quod promissa sua semper servat. Quod te amet, et bene tibi copia habeat. In ipso confidere significat credere quod de seipso dicit, de mundo et de te verum est. Deo confidere plus est quam affectum; delectum est fidem habere in iis quae dicit etiam cum animo tuo vel circumstantiis aliquid aliud credere velis. Tuae res et affectus et circumstantiae plurimum sunt operae. Deus utrumque curat. Sed ea sola non satis certa sunt ad fundandam vitam tuam. Quovis momento, etiam in instanti, mutare possunt. Deus autem non mutat. Ipse heri, hodie et cras et ideo tua fide dignus est. Deo confidere non est de sensu vel re neglecta. Non simulans omnia OK cum non est. Deo credere vitam credendi et obsequii Deo etiam difficilem vivere. Quomodo credere Deum Nunc ut scias quid sit credere Deo, quam exacte facere potes in vita tua quotidiana? Si cui credis, cum illis de aliquo honesto sentis commoda. Deus multo fidelior, quam etiam fidelissimus amicus tuus. Cum res difficiles sentiunt, non te rogat ut sensus istos tibi serves. In eum omnem sollicitudinem tuam mitte, quia tibi cura est. (1 Peter 5,7: Nova Vulgata) Servas vestigia omnium dolorum meorum. Lacrimas meas omnes in utre tuo collegisti. Notasti unumquodque in libro tuo. (Psalm 56:8); Quia Deus te diligit, fiduciam in Eo ostendere potes de omnibus tuis affectionibus ac circumstantiis cum Ipso — bono et duro — per orationem. Passiones tuae non regant vitam tuam; eos ad Deum defer ut ipse adiuvet te eos alloqui. Non frustratur vel frustratur tuis sudoribus, dubiis vel dolore. De te curat, et illi potes credere. Cum confidis, es ad Deum et ad verbum eius, cum vita dura est. Obedientiam quoque agitis (quod Deus in Verbo suo dicit) et creditis se de reliquis tandem curaturum esse. In aliis rebus securitatem non quaeris; spectes Deum, ut te in arduis rebus secure teneas. Hoc non perfecte feceris, sed Deus benignus est et patiens tecum, dum ei credere discas. "Anima mea maerore deprimitur usque ad mortem." "Mane hic et vigilate." Et progressus pusillum, procidit in terram, et oravit ut, si fieri posset, transiret ab eo hora. "Abba, Pater," inquit, "omnia tibi possibilia sunt; transfer calicem hunc a Me. non tamen quod ego volo, sed quod tu. Marc. Ipse Iesus pressit quod erat ante, et ivit ad Patrem suum. Tuis dolet qui curat. Attendit. Quam consolans sit scire, quod Deus universi etiam ad te attendat. Sciens quod Deus est pro te, confirmabit in eo fiduciam in tempore tribulationis et incogniti. Hic sunt septem modi practicae ad confidendum Deo in vita cotidiana tua; 1. veritatem in Scripturis quaerite Scriptura, vel Biblia, Verbum Dei est. Deus scit te alicubi opus ire cum incerta sentis. Locus ille est Verbum eius. Incommutabilis est et omnino fidelis. Sacrae Scripturae vias Deus in arduis praeteritis temporibus respondit. Quascunque res tuas nun- quam te admonet. Multi homines in Scripturis etiam ad alias Scripturae partes se referunt ad se et ad ea quae circa eas pertinent.