Jo alles oan Jezus ynsette - Romeinen 12

Gearfetting
Jezus hat altyd alles easke by it folgjen fan him. Hy hat nea in útsûndering makke. As hy oait dien hat, soe it de tiid west hawwe dat in rike jonge man kaam om Jezus te folgjen. Uterlik hie de man alle tsjûgenissen dy't in grutte neifolger meitsje soene. Ynerlik hâldde er him lykwols tsjin. Jezus erkende dat. Hy sil net akseptearje in part ynset. Hy die doe net; hy no net. De apostel Paulus jout in teologysk ramt foar wat it betsjut om Kristus folslein te folgjen en de konsekwint feroaringen dy't it makket yn it libben fan in persoan.

Dizze preek sil de harkers herinnerje dat God betingstleaze oerjefte ferwachtet. Mar ienris makke, fynt in metamorfoaze plak dy't in persoan feroaret yn it echte libben dat se sykje.

Ynlieding
Ha jo ea dien de hokey pokey? It is dat lytse liet en dûns dat ús fertelt om ús lofter earm of rjochter leg of in oar lichemsdiel fan ús lichem yn 'e sirkel te setten, it te skodzjen en dan "josels om te draaien." It is in aktive en soms wurch lytse oefening dy't einiget mei it kommando, "Set jo hiele sels yn ..."

As ik oan dat liet en dat dûns tink, tink ik oan in oare ynstruksje. Dizze iene is fan 'e apostel Paulus, hy skriuwt: "Dêrom, bruorren, troch de barmhertigens fan God, rop ik jo oan om jo lichems foar te stellen as in libbend offer, hillich en God wolkom; dit is dyn geastlike oanbidding” (Rom. 12:1). "Om jo lichems te presintearjen" is de manier fan Paulus om te sizzen: "Set jo hiele sels yn." De liet- en dûnsroutine dy't wy oanbidding neame, giet om it oanbieden fan ús hiele persoan oan God. Dat is dreger as de dûnsroutine.

De measten fan ús begripe it idee fan it jaan fan in oanbod fan jild by tsjerke. Der binne platen en envelopes, en wy sette ús jild of ús sjek yn in envelop en drop it yn 'e plaat. It stiet foar in erkenning fan Gods segeningen yn ús libben; it fertsjintwurdiget ús ynset foar it ministearje fan 'e gemeente; it is in part fan ús oanbidding; it is in manier wêrop wy de finsters fan 'e himel iepenje, sadat God ús noch fierder segenje kin; it is foar in protte in tsjingif tsjin materialisme. Wylst in pear wat oanmoediging koenen brûke, begripe de measten fan ús wat it betsjut om in offer te meitsjen oan 'e tsjerke. Mar wy hawwe allegear sûnder útsûndering wat help nedich mei it idee om ússels oan God oan te bieden, ús hiele sels yn te setten.

Wy kinne ússels net yn in envelop sette. Wy kinne net yn 'e plaat klimme as de boarger foarby komt en seit; "Myn offer oan God hjoed is mysels."

De measte minsken komme net yn in earetsjinst ree om ús hiele sels oer te jaan oan God. Wy brochten sûnden dy't beliden en skjinmakke wurde moatte foardat wy fuortgean. Wy brochten fragen dy't antwurden nedich binne en problemen dy't oplossings nedich binne. Wy brochten lesten dy't opheft wurde moatte en eangsten dy't fuorthelle wurde moatte - en frustraasjes en depresje en ferfeling en preokkupaasjes, alle soarten ôfliedingen. Mei ik sizze dat it foar de measten fan ús makliker wêze soe om ús sjekboek út te nimmen en ús offer te ferdûbeljen en it op 'e plaat te setten dan it soe wêze om ússels oan God oer te jaan.

Mar doar ik sizze dat wy net oanbea hawwe oant wy ússels oan God jûn hawwe. Oanbidding is de totale ynset fan 'e totale persoan foar it totale libben. Alles minder is gjin echte oanbidding.

Echte oanbidding is net allinich it oanbieden fan útwurke gebeden oan God. It is ek gjin ynspirearjende liturgy of prachtich ritueel. It makket ek gjin grutte donaasjes. It is ek net it sjongen fan majestueuze lofsangen, of it harkjen fan in preek. Echte oanbidding bart as wy sûnde bekenne, ús fan dy sûnde ôfkeare, en dan ússels folslein en fan herte oan God oanbiede.

Soe men harsels net fan herte jaan doare as se de oanwêzigens fan God tsjinkamen? Soe men him net oan syn fuotten falle en alles jaan, as se yn syn pracht en hilligens ynhelle wiene? Soe men har hiele sels net ynsette, as se de leafde en macht fan God de Almachtige fielden?

I. Wy biede ússels oan God fanwegen syn genede (vers 1)
Paulus presintearret de genede fan God as syn sterkste argumint om ússels oan God te jaan. "Ik freegje jo," sei Paulus, "troch de genede fan God. . . om jim lichems foar te stellen” (Rom. 12:1). As wy erkenne wat God foar ús dien hat troch syn soan Jezus Kristus, is de ienige reaksje om ússels folslein oan him te jaan. Jezus is de genede-giver. De dead-raiser. Dejinge dy't ús rêdt.

Wy binne sûnders. Dy sûnde hat deaske gefolgen. Mar wylst wy noch sûnders wiene, stoar Kristus foar ús. Hy naam ús plak yn en naam de gefolgen en straf fan ús sûnde op himsels, sadat der no gjin feroardieling foar ús is. Wy binne bewarre fan 'e fjurren fan' e hel nei de ivige oanwêzigens fan God. Dat is in died fan genede en barmhertichheid. It is it ultime kado. Nea ferjitte it.

Dat soe motivaasje genôch wêze moatte foar ús om ús hiele libben oan God te jaan. As reflektearjen op Gods genede ús net beweecht, binne wy ​​dan yn problemen? Wêr soene wy ​​wêze sûnder Gods leafde en ferjouwing? Wêr soene wy ​​wêze sûnder Gods oanwêzigens yn ús libben?