ਉਪਦੇਸ਼: ਸਲੀਬ ਦੀ ਦੁਸ਼ਟਤਾ

ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਈਬਲਾਂ ਨੂੰ ਮੈਥਿਊ ਦੇ 27ਵੇਂ ਅਧਿਆਇ ਵੱਲ ਮੋੜਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਇਤ 27 ਤੋਂ 44 ਤੱਕ ਦੇ ਇੱਕ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਇੱਕ ਭਾਗ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਇਸ ਹਫ਼ਤੇ ਅਤੇ ਅਗਲਾ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗੇ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਸਲੀਬ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਾਂਗੇ। ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਫਰੈਡਰਿਕ ਫਰਾਰ ਨੇ ਦ ਲਾਈਫ ਆਫ ਕ੍ਰਾਈਸਟ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਅਤੇ ਦ ਲਾਈਫ ਆਫ਼ ਕ੍ਰਾਈਸਟ ਦੀ ਉਸਦੀ ਲਿਖਤ ਵਿੱਚ, ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਭਾਗ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੀਤਣ ਦੀ ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਲਈ ਇੱਕ ਸੈਟਿੰਗ ਵਜੋਂ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।

"ਸੂਲੀ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਨਾਲ ਹੋਈ ਮੌਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸਭ ਦਰਦ ਅਤੇ ਮੌਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਭਿਆਨਕ ਅਤੇ ਭਿਆਨਕ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਚੱਕਰ ਆਉਣਾ, ਕੜਵੱਲ, ਪਿਆਸ, ਭੁੱਖ, ਨੀਂਦ, ਸਦਮੇ ਵਾਲਾ ਬੁਖਾਰ, ਟੈਟਨਸ, ਸ਼ਰਮ, ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ, ਤਸੀਹੇ ਦਾ ਲੰਮਾ ਨਿਰੰਤਰਤਾ, ਉਮੀਦ ਦੀ ਦਹਿਸ਼ਤ, ਦੁਖਦਾਈ ਜ਼ਖ਼ਮ, ਜੋ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਜ਼ਖ਼ਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਸਾਰੇ, ਪਰ ਸਭ ਕੁਝ ਰੁਕਣਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਨੂੰ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਰਾਹਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਹਰਕਤ ਨੂੰ ਦਰਦਨਾਕ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਲਗਾਤਾਰ ਪੀੜ ਨਾਲ ਧੜਕਦੇ ਹਨ, ਧਮਨੀਆਂ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਧਮਨੀਆਂ ਅਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਨਾਲ. ਦੁੱਖ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਵਧਦੇ ਗਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੜਦੀ ਅਤੇ ਭਿਆਨਕ ਪਿਆਸ ਦੀ ਅਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਪੀੜਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਸਰੀਰਕ ਪੇਚੀਦਗੀਆਂ ਇੱਕ ਅੰਦਰੂਨੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਗਈਆਂ, ਜਿਸ ਨੇ ਮੌਤ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ, ਮੌਤ ਦੀ, ਅਣਜਾਣ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜਿਸ ਦੀ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ ਮਨੁੱਖ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਬਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸੁਆਦੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਰਿਹਾਈ ਦੇ ਪਹਿਲੂ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਫੇਰਰ ਨੇ ਜੋ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਲੀਬ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਬਾਰੇ ਕੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ, ਉਸ ਤੋਂ ਇਕ ਗੱਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਹੈ: ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਲੀਬ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਵਿਚ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਦਰਦ ਰਹਿਤ ਮੌਤ ਨਾਲ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਮਨੁੱਖੀ ਮਾਣ-ਸਨਮਾਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਰੋਕਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ. ਸਲੀਬ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਪੂਰੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਦੇ ਇੱਕ ਦੁਖਦਾਈ ਤਸੀਹੇ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਜੋ ਮੌਤ ਲਈ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਕਦੇ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਸਾਡੇ ਲਈ - ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਤਸੀਹੇ ਝੱਲੇ ਸਨ।

ਮਸੀਹ ਦੀ ਸਲੀਬ, ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ, ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਸਿਖਰ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ. ਇਹ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਿੰਦੂ ਹੈ। ਹਰ ਚੀਜ਼ ਸਲੀਬ 'ਤੇ ਸਮਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪ੍ਰਭੂ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਰਥ ਵਿੱਚ, ਸਲੀਬ ਫਿਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਦਾ ਸਿਖਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿਰਪਾ ਅਤੇ ਦਇਆ ਅਤੇ ਭਲਿਆਈ ਅਤੇ ਦਿਆਲਤਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਘਟਨਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਸਲੀਬ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਪਾਠ ਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਲੀਬ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸਵੈ-ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ 'ਤੇ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਹੈ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਲਈ, ਯੂਹੰਨਾ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦਾ ਇਰਾਦਾ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੌਨ ਸਲੀਬ ਬਾਰੇ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਹੈ, ਕਿ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀ 'ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਯੂਹੰਨਾ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਲੀਬ ਦੇ ਰਿਕਾਰਡ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮੌਤ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਅਚੰਭੇ ਤੋਂ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ.

ਪਰ ਇਹ ਮੈਥਿਊ ਦਾ ਮਕਸਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਥਿਊ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਸਲੀਬ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ। ਮੈਥਿਊ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾਏ ਜਾਣ ਦਾ ਵਰਣਨ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਚੰਗਿਆਈ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਮੈਥਿਊ ਦਾ ਧਿਆਨ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਹੈ ਕਿ ਆਦਮੀ ਕਿੰਨੇ ਬੁਰੇ ਹਨ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮੌਤ ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਲ ਦੀ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮੌਤ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੈ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਇਹ ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਲ ਦੀ ਮਲੀਨਤਾ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਸਰਵਉੱਚ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇਸ ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਵਿੱਚ ਦੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧੀ ਸੱਚਾਈਆਂ ਹਨ। ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ ਅਧਿਆਇ 2 ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਪੀਟਰ ਪੰਤੇਕੁਸਤ ਦੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਦੁਸ਼ਟ ਹੱਥਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮੈਥਿਊ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਪੱਖ ਤੋਂ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਦੇਖਾਂਗੇ ਜਿੰਨਾ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਅਸ਼ੁੱਧਤਾ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਦੇ ਪੱਖ ਤੋਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਬੇਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਅਤੇ ਜੇ ਕਦੇ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਅਤੇ ਯਿਰਮਿਯਾਹ 17: 9 ਦਾ ਬਿਆਨ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ, "ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਦਿਲ ਸਭ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲੋਂ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਅਤੇ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਸ਼ਟ ਹੈ," ਇਹ ਇੱਥੇ ਹੈ. ਇਹ ਉਸ ਕਥਨ ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸਬੂਤ ਹੈ।

ਹੁਣ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਹੈ. ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਨੇ ਉਸਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਸਨੇ ਉਸਦੇ ਚਮਤਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਨੇ ਯਹੂਦੀ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਯਹੂਦੀ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਨਿਆਂ ਦੇ ਹਰ ਮਿਆਰ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਕੇ ਮੌਤ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ। ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।


​ਉਪਦੇਸ਼: ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਵੋ ਅਤੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਫੜੀ ਰੱਖੋ

ਜਾਣ-ਪਛਾਣ
ਫ਼ਿਲਿੱਪੀਆਂ ਚਰਚ ਨੂੰ ਪੌਲੁਸ ਦੀ ਅੰਤਿਮ ਚਿੱਠੀ ਹੈ। ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕੈਦ ਤੋਂ ਲਿਖਦਾ ਹੈ। ਫਿਲਪੀਆਂ 2:6-11 ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਸੇਂਟ ਪੌਲ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਉਸ ਹਵਾਲੇ ਨੂੰ "ਫਿਲਿਪੀ ਭਜਨ" ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਪੌਲੁਸ ਫ਼ਿਲਿੱਪੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਨ, ਇਕ-ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਲਾਈਨ ਵਿਚ ਰੱਖਣ ਦੀ ਤਾਕੀਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੋਚਦਾ ਹੈ, "ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ," ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, "ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ।" ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਇੱਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਜੋ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਤੱਤ, ਉਸਨੇ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਉਸ ਸਮਾਨਤਾ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੇਵਕ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਮੌਤ ਤੱਕ, ਸਲੀਬ ਦੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਬਣ ਗਿਆ।" ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਉਤਰਾਈ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸਲੀਬ ਦੇ ਦਹਿਸ਼ਤ ਵੱਲ ਵਧਦੇ ਹੋ।
ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਖੁਦ, ਪੁੱਤਰ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੇਵਕ ਹੁੱਡ ਲੈ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਆਇਆ। ਇਸ ਲਈ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪਿਤਾ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਹਰ ਨਾਮ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਯਿਸੂ ਨਾਮ ਹੈ, ਕਿ ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ, ਅਕਾਸ਼ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਹਰ ਗੋਡਾ ਝੁਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਹਰ ਜ਼ੁਬਾਨ ਇਹ ਇਕਰਾਰ ਕਰੇ ਕਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਲਈ ਪ੍ਰਭੂ ਹੈ।
ਇਹ ਭਜਨ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਜੋ ਵਾਪਰਦੀ ਘਟਨਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨਵੇਂ ਨੇਮ ਵਿੱਚ, ਪਿਆਰ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਇੱਕ ਸਿਧਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਇੱਕ ਉੱਤਮ ਘਟਨਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਲੀਬ 'ਤੇ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ. ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕੀਤਾ, ਇਸ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਮੌਤ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕੀਤਾ। ਅਤੇ ਇਹ ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਹੈ ਜੋ ਸਲੀਬ 'ਤੇ ਵਾਪਰੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਉਸ ਮਹਾਨ ਭਜਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਅੱਗੇ ਕੀ ਹੈ? ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ? ਇਹ ਉਹ ਸ਼ਬਦ ਹਨ ਜੋ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ.
(ਫ਼ਿਲਿੱਪੀਆਂ 2:12-13 ਪੜ੍ਹੋ)
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਸ਼ਬਦਾਂ ਬਾਰੇ ਸੁਚੇਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਉਸ ਵਾਕ ਵਿੱਚ ਹਨ ਜੋ ਕਾਫ਼ੀ ਦਿਲਚਸਪ ਹਨ। ਉਹ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ''ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਦੇ ਹੋ, ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਗੈਰ-ਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨੋ," ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰ ਹੈ, ਹੁਣ ਉਹ ਰੋਮਨ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ "ਆਗਿਆ" ਸ਼ਬਦ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸ਼ਬਦ "ਆਗੂ" ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸ਼ਬਦ "ਆਗਿਆ" ਰੌਟ ਅਤੇ ਸਲੇਵਿਸ਼ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸ਼ਬਦ ਜਿਸਦਾ RSV ਨੇ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਹੈ "ਆਗਿਆ" ਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਯੂਨਾਨੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਦ "ਸੁਣੋ" ਹੈ। ਸੁਣੋ। ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਪਸੰਦ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਵੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹੋ।"
ਇਹ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ ਕਿ ਇਬਰਾਨੀ ਵਿੱਚ "ਆਗਿਆ" ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸ਼ਬਦ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਹੈ, ਇਹ "ਸੁਣੋ" ਲਈ ਵੀ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਇਹ ਮਹਾਨ ਹਿਬਰੂ ਸ਼ਬਦ ਸ਼ੇਮਾ ਹੈ।ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 5 ਵਿੱਚ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਵਾਕ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਪਵਿੱਤਰ ਸੇਵਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ। “ਹੇ ਇਸਰਾਏਲ, ਸੁਣੋ, ਇੱਕ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਤੁਸੀਂ ਉਪਾਸਨਾ ਕਰੋਗੇ, ਇੱਕ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦੇਵਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।” ਸ਼ੇਮਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਦਸ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ।
ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਮਾਪੇ, ਜਦੋਂ ਪੌਲੁਸ ਸਾਡੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਅਤੇ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਬੱਚਿਓ, ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨੋ," ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਇਹੀ ਸ਼ਬਦ ਵਰਤਿਆ ਸੀ। "ਬੱਚਿਓ, ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ।" ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਗੱਲਬਾਤ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵੀ ਹੈ। "ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣੋ।" ਅਤੇ, ਮਾਪੇ, ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਬਿਹਤਰ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਇਹ ਨਾ ਕਹੋ, "ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਮੰਨੋ।" ਕਹੋ, "ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ।" ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁਣਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਇਹ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਸੰਵਾਦ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ।
ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰੋ
ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਵਾਕ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, "ਡਰ ਅਤੇ ਕੰਬਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚੰਗੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ।" ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲਈ ਇੱਕ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਹੈ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਕ੍ਰਮ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹਨ। ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਕ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ 'ਤੇ ਅੰਤਰਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਜਰਮਨ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਵਾਕ ਵਿੱਚ ਕਿਰਿਆ ਵਾਕ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਜਰਮਨ ਭਾਸ਼ਾ 'ਤੇ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਰਮਨ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਟੀਕ ਭਾਸ਼ਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਹ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਸ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾਈ ਉਤਸੁਕਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਰਿਆ ਵਾਕ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇਵਾਂਗਾ।
ਮੰਨ ਲਓ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਜਾਂ ਧੀ ਨੂੰ, ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ, ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਜਾਂ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਲੈਣ ਲਈ ਸਟੋਰ 'ਤੇ ਭੇਜ ਰਹੇ ਹੋ; ਇੱਕ ਜਰਮਨ ਵਾਕ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਵੇਗਾ, "ਸਟੋਰ, ਬਰੈੱਡ, ਦੁੱਧ, ਕੋਈ ਪ੍ਰੇਰਕ ਵਸਤੂਆਂ ਨਹੀਂ, ਜਾਓ!" ਦੇਖੋ ਕਿਰਿਆ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਸੂਚੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਲਿਖ ਰਹੇ ਹੋ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ "ਕੋਈ ਪ੍ਰੇਰਕ ਵਸਤੂਆਂ" ਵਾਲਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਮੁੱਖ ਕਿਰਿਆ ਸੁਣਦੇ ਹੋ, "ਜਾਓ।" ਦੇਖੋ, ਵਿਗਿਆਨ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਰਾ ਡੇਟਾ ਇਕੱਠਾ ਕਰੋ, ਫਿਰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਕਿਰਿਆ। "ਜਾਓ!"
ਹੁਣ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵੱਖਰੀ ਹੈ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਕਿਰਿਆਵਾਂ, ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਵੱਡੇ, ਪਹਿਲਾਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਫਾਇਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਸਾਡੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਉੱਚ-ਕਿਰਿਆ ਵਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, "ਹਨੀ, ਸਟੋਰ 'ਤੇ ਜਾਓ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ?" ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹਾਂ. ਦੇਖੋ? ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿਰਿਆ ਕਿਰਿਆ ਸੁਣ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ।