Περίληψη: Ένα από τα «μυστικά» του να ζούμε εν Χριστώ δεν είναι να διεκδικούμε ψευδώς την αγιότητα, αλλά μάλλον να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλη την αμαρτία μας ομολογώντας την και ακούγοντας συγχωρούμεθα. Ζώντας στη Συγχώρεση…εν Χριστώ
Λουκάς 7:36-8:3
† ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΙΗΣΟΥ †
Σε σας δίνεται το δώρο του ελέους, της αγάπης και της ειρήνης που είναι από τον Θεό Πατέρα μας και τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Με αυτό το δώρο είναι η ελευθερία να ζεις αληθινά!
* Το συντριπτικό βάρος της αμαρτίας…και της αποτυχίας
Καθώς κάθεται και ακούει, οι λέξεις που ακούει αρχίζουν να τον χτυπούν ακριβώς στο στομάχι. Το σώμα του αρχίζει να τεντώνεται και να ιδρώνει λίγο, καθώς αισθήματα ενοχής και ντροπής προσπαθούν να τον κυριεύσουν και να προκαλέσουν μελλοντικό πανικό. Τα λόγια, ειπωμένα απαλά και απαλά, είναι πιο δυνατά από ό,τι μπορεί να αντιμετωπίσει, καθώς τον αντιμετωπίζουν, σαν να βλέπουν την ίδια του την ψυχή.
Τίθεται ένα ερώτημα: «Τώρα ποιος από αυτούς θα τον αγαπήσει περισσότερο;»
Ο Σάιμον, μάλλον που ακούγοντας την ερώτηση που τον βασανίζει, βρίσκει ένα υποτιθέμενο παραθυράκι, κάτι που θα του επιτρέψει να κρυφτεί λίγο ακόμα, χωρίς να συνειδητοποιήσει τι θα του λείψει. Η απάντησή του προσπαθεί να θάψει την ενοχή και να θάψει την ντροπή. «Αυτός, υποθέτω, για τον οποίο ακύρωσε το μεγαλύτερο χρέος».
Η πίεση είναι ακόμα εκεί, και ίσως, καθώς ακούει τον Ιησού να συγχωρεί τις αμαρτίες της γυναίκας, αρχίζει να αναρωτιέται περισσότερο για την αμαρτία του, ειδικά εκείνες τις αμαρτίες που είναι κρυμμένες, θαμμένες, καθώς προσπαθεί να χωρίσει τον εαυτό του από αυτές. Το είδος των αμαρτιών που τόσο φοβάστε να γνωρίζουν οι άνθρωποι ότι έχετε διαπράξει, όσο και να αντιμετωπίσετε τις αιώνιες διακλαδώσεις τους. Στη θέση του Σάιμον, αναρωτήθηκε αν κάποιος θα τολμούσε να ρωτήσει πώς μπορούσε αυτό το είδος γυναίκας να μπει ελεύθερα στο σπίτι του Σάιμον; Ή θα ρωτούσε κάποιος πώς γνώριζε τόσο πολύ τι τύπος γυναίκας ήταν;
Καθώς ο Σάιμον προσπαθούσε να ελαχιστοποιήσει τις αμαρτίες του, θα του έλειπε η χαρά που θα γνώριζε η κυρία, θα του έλειπε η ευλογία της ειρήνης και πολλά άλλα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι, και αυτό θα ακούγεται παράξενο, επιθυμώ να μιμηθείτε όλοι περισσότερο την αμφισβητήσιμη κυρία, παρά αυτήν που ισχυρίστηκε ότι ήταν θρησκευόμενος.
* Η ψευδαίσθηση 10%.
Καθώς κοιτάζω την απάντηση του Σάιμον, υπάρχει κάτι σε αυτό που στερείται καρδιάς. Τα ποσά είναι στην πραγματικότητα και τα δύο σημαντικά – τα 50 δηνάρια είναι περίπου 10 εβδομάδες μισθός μιας οικογένειας μεσαίου εισοδήματος, τα 500 περίπου 2 χρόνια μισθός. Ο Σίμων απαντά σωστά και ο Ιησούς θα του δείξει ότι έχει δίκιο, δείχνοντας στον Σίμωνα την απάντησή του σε σύγκριση.
Ο Σάιμον δεν βλέπει την αμαρτία του τόσο σημαντική όσο τη δική της, ή τουλάχιστον τις αμαρτίες και το χρέος που θα παραδεχτεί δημοσίως. Θα παραδεχόταν ευχαρίστως ότι ήταν το ένα δέκατο της αμαρτωλής από εκείνη, γιατί αυτό δεν είναι και πολύ κακό.
Τέτοιο είναι το πρόβλημα της αμαρτίας, όσο περισσότερο ζούμε σε αυτό, τόσο περισσότερο δεν καταλαβαίνουμε τη σοβαρή επίδραση που έχει στη ζωή μας. Όσο περισσότερο υποχωρούμε σε έναν αμαρτωλό τρόπο ζωής, τόσο περισσότερο δεν μας ενοχλεί, ενώ οι άλλοι μας ενοχλούν περισσότερο.
Η πραγματικότητά μας επαναπροσδιορίζεται καθώς η αμαρτία γίνεται ο κανόνας, όχι αυτό από το οποίο επιθυμούμε να φύγουμε, να προστατευτούμε, και για τον Σάιμον, αυτό ήταν η περίπτωση. Δεν μπορούσε να δει πόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του Θεού γι' αυτόν, επειδή ήταν επικεντρωμένος στα βάθη της αμαρτίας κάποιου άλλου. Είναι εύκολο για εμάς να θέλουμε να συγκρίνουμε τις αμαρτίες μας με τις αμαρτίες μας σαν να είμαστε κατά κάποιο τρόπο καλύτεροι. Νομίζουμε ότι η αμαρτία μας είναι απλώς παιχνιδάκι σε σύγκριση με τους βιαστές, τους δολοφόνους, τους μοιχούς και τους πολιτικούς.
Αλλά η αμαρτία δεν είναι ο ανταγωνισμός, για να δούμε ποιος μπορεί να είναι ο πιο άγιος. Πρόκειται για μια σχέση – και ότι ο Ιησούς επικεντρώνεται, όταν λέει, στο ποιος θα αγαπήσει περισσότερο. Αυτό παραβλέπει ο Σάιμον –το γεγονός ότι έχει χρέος– ακόμα κι αν δεν παραδεχτεί το ύψος του χρέους. Ακόμα κι αν το επίπεδο της αμαρτίας του είναι το 10% του ποσού της αμαρτίας της κυρίας, εξακολουθεί να είναι αμαρτωλός.
Έχει ακόμα ανάγκη από έναν Σωτήρα…κάποιον που θα τον σώσει από όλες τις αμαρτίες του.
Και ενώ υπολογίζει ποσοστά και μεικτό βάρος αυτού που τον συντρίβει…βρίσκει συγχώρεση…
* Η 100% Λύση
Σε ένα γράμμα προς τον φίλο και μαθητή του Φίλιπ Μελάνκτον, ο Λούθηρος έγραψε κάποτε ότι αν πρόκειται να αμαρτήσεις, αμαρτάνεις με τόλμη. Πολλοί έχουν βγάλει αυτό το απόσπασμα εκτός πλαισίου και το χρησιμοποίησαν ως δικαιολογία για να κάνουν ό,τι θέλουν. Αλλά το απόσπασμα του Λούθηρου έγινε στο πλαίσιο της ζωής. Ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις αμαρτίες μας άμεσα, αντί να βάλουμε μπροστά και να τις αγνοήσουμε. Εδώ είναι το πλήρες απόσπασμα:
Αν είσαι κήρυκας της χάρης, τότε κήρυξε μια αληθινή και όχι μια πλασματική χάρη. αν η χάρη είναι αληθινή, πρέπει να υποφέρεις μια αληθινή και όχι μια πλασματική αμαρτία. Ο Θεός δεν σώζει ανθρώπους που είναι μόνο πλασματικοί αμαρτωλοί. Να είσαι αμαρτωλός και να αμαρτάνεις με τόλμη, αλλά να πιστεύεις και να χαίρεσαι στον Χριστό ακόμη πιο τόλμη, γιατί είναι νικητής της αμαρτίας, του θανάτου και του κόσμου.
Καθώς η κυρία γονάτιζε, και καθώς τα δάκρυά της πλημμύριζαν τα πόδια του Ιησού, αντιμετώπιζε την αληθινή αμαρτία. Στον εβραϊκό νόμο, το άγγιγμα κάποιου τόσο ανήθικου θα καθιστούσε ακάθαρτο αυτόν που τον άγγιζε, και όμως, ο Ιησούς της επέτρεπε να τον αγγίξει, και ακόμη περισσότερο θα της έδινε τη χάρη, αληθινή χάρη που θα αφαιρούσε την αμαρτία της από πάνω της και θα την έστελνε μακριά.
